LOCUSTAE

LOCUSTAE

Hebr. chagabim dictae; quia, cum turmatim volant, Solis lumini velum videntur obtendere, ab Arab. chagaba, quod velare est, Imo non Solem tantum multitudine suâ obumbrant, sed et Lunam, cum noctu volant, mortalium visui subducunt, Ioël. c. 2. v. 10. Tam longâ enim quandoque serie feruntur, ut in Europa non raro tria. in Africa duodecim interdummiliaria pateant, Cadamustus Nevigation. c. 13. Quarum pron sonitus, curruum in star, ad sextum milliare auditur, Remigius Altissiodor. in Foël. Hinc merito formidabiles, ino penitus inexpugnabiles, quâ incubuerint. Thcodoret. ad Foëlis loc. Οὐκ ἀπόχρη, inquit, τῶ περιβόλων τὸ ὕψος ἐμποδὼν τῇ τούτων εἰσόδῳ γενέςθαι. Α᾿λλὰ ῥαδίως μὲν ὑπερβήσονται τὰ τεύχἠ κλέπταις δὲ παραπλησίως διὰ θυρίδων εἰς τὰς ὀικίας εἰσελεύσονται. Καὶ τοῦτο δὲ οὐ μόνον ὑπὸ πολεμίων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ἀχρίδων γεγεννημένον πολλάκις ἐθεασάμεθἀ οὐ πετόμεναι γὰρ μόνον, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶ τευχῶν ἀνέρπουσαι, διὰ τῶ φωταγώγων εἰς νοὺς ὀίκους εἰσίασι, Nen sufficit murorum altitudo, ad illorum (hostium) ingressum prohibendum. Muros enim facile transcendent: et furum instar, per senestr as in domos ingredientur. Quod non solum ab hostibus, sedetiam a locustis saepe factum vidimus. Non enim solum volandok, sed et ad muros irrependo, per fenestras in domos penetrant. Unde magna ab illis saepe agris hominibusque damna, ut quae non morsu solo nocent, sed et contactu adurunt. Imo mortuae non raro vivis nocentiores, cum tetro et virosoaërem odore inficientes gravissimam multoties excitant luem, adeoque hominum myriades plures paucis diebus, quam diuturna aliquando bella, interimunt. Quo motus Scriptor Arabs Damir, Nullum esse animal perniciosius, pronuntiat etc. Interim et his suus quo que usus est, quem cum alii multis explicent, sussiciat pauca de esu carum adiungere, qui non paucis gentibus olim hodieque familiaris est. De Iohanne Baptista res notissima, ex Marc c. 3. v. 4. quem locum alii frustra alio detorquent. Certum enim, Loeustarum esum in iis, quae vel. ad Ort. vel ad Austr. sunt, regionibus fuisse receptissimum, quae Hier. in Fovin. verba sunt l. 2. c. 6. Sic. ab Alex. aevo, inter Aethiopum populos, Graecia descripsit Acridophagos, a Locustarum esu sic dictos, de quibus vide Agatharchid l. 5. c. 27. Diod. Sic. l. 3. et Artemidor. apud Strab. l. 17. p. 830. De Mautitaniae accolis, Ide m haber Solin. de Parthis, Plin. l. 11. c. 29. de Nasamonibus, Eustrath. in Dion. de Libybus. Dioscorides et Porphyrius, quorum hic de abstim. a carne l. 1. exercitui, in Libya inediâ laboranti, Locustarum nubes se ostendisse tradit. Sed et in ipsa Graecia, eund. cibum in usufuisse, discimus ex Aristoph. Acharnensibus Act. 4. Sc. 1. v. 12. ubi Boeotius rusticus, inter venales cibos, quos fert Athen as in forum, aliquid haberese dicit,

Τῶν ὀρταλὶχων, ἢ τῶ τετραπτερυλλίδων,

Aliquid Gallinarum aut ticadarum.

quas τετραπτερυλλίδας, a quatuor aliis, quibus instructae sunt, vocat. Vide eund. ibid. Sc. 7. Theophylactum in Epp. ubi de rustico, qui, laute se exceptum fuisle iactitans, ἰχάδας καὶ ἀκρίδας, caricaes et locustas, pro obsonio se habuisse refert, Alios. Quatuor autem Locustarum species edules esse voluit Lex, Lev. c. 11. v. 21. et 22. arbe solam, chargol et chagab, dequibus aliique huc spectantibus vide Bochart. Hieroz. Parte post. l. 4. c. 1. et seqq. adde Aldrovand. Gelner. Voss. de Idol. l. 4. c. 65. et seqq. uti de Locusta pisce c. 10. et 17. 19. et 33. etc. A locustis fugatis Κορνοπίωνα cognominatum Herculem diximus in voce Insecta. vide quoque infra aliquid in Septentrionalis.